Aranzadi Zientzia Elkartearen bidez jakin dugunez, haien Espeleologia Sailaren zuzendari Carlos Galan zendu berri da. Hemen duzue haien webgunean argitaratutako mezua.
Karburoaren azetileno-gasa amaitzen denean, kobaren esplorazioa amaitutzat eman dezakegu. Orduan iluntasuna erabatekoa da. Ez da ezer entzuten, isiltasunak gainez egiten digu.
Horrela, Carlos Galán gure Elkarteko Espeleologia Saileko zuzendariaren heriotza deitoratu dezakegu. Astebete lehenago, naturak eskaintzen duen agertokirik apartekoenean, hala nola kobazuloetan eta leizeetan, talde-lana ezaugarri duten landa-jardueretako batzuetan aktiboki parte hartzen zuen.
Eta, egia esan, bere baitan naturarik delikatuena eta, aldi berean, latzena da nagusi, etengabeko sorpresaz esplorazio bakoitzean eta urrats bakoitzean. Ia inork ezin du imajinatu zer esan nahi duen galeria berri bat aurkitzeak eta sakonera bertikalean jaisteak.
Carlosek karstaren ikerketak bultzatu zituen, aintzat hartzeko moduko konstantzia eta sendotasun fisiko batez. Baina orain, bere bizitza, argitzen zion argia bezala, akitu egin zen abentura honen amaieraz erabat jabeturik. Horregatik da garrantzitsua antolatu zuen bioespeleologia-bildumari eskainitako azken mezua, Aranzadi Zientzia Elkartearen ondare garrantzitsuenetako bat.
Hidrogeologiaren eta lurpeko morfologiaren arloan ere lan ugari argitaratu zituen. Egia esan, bizitza osoa eman zuen jarduera horretan, eta, horregatik, espeleologoen hainbat belaunaldiri ere helarazi zizkien bere ezagutzak.
Noizbait, Fermin Leizaolak, Espeleologia Saileko beste aitzindarietako batek, esan zuen kobazulo bat arakatzean norberak bere bihotza entzun dezakeela. Zalantzarik gabe, gure lagun Carlos jabetu zen pribilegio horretaz bere bizitzaren amaierara arte, eta bere aztarna gure Gizartearen historian jasota geratu da, 75 urte bete ditugunean.
